Selma Lagerlof: ,,Skarb pana Arnego” - recenzja

 

 

Selma Lagerlof - ,,Skarb pana Arnego”

Uwielbiam stare książki ubrane w nowe szaty graficzne, połyskujące tu i ówdzie blaskiem złotego ornamentu, wyłaniającego się z czerwono-niebieskiej mozaiki, którą ozdobiono twardą okładkę.

Przenoszę się wówczas w wyobraźni do najpiękniejszego okresu bożonarodzeniowego, którego dopełnienie stanowi dla mnie zapach papierowej książki znalezionej pod choinką.

,,Skarb pana Arnego” to właśnie jest ten prezent, który symbolicznie przekazuję dalej, na świąteczno-zimowy czas, dla miłośników po trosze baśni, po trosze historii opartej na kanwie prawdziwych wydarzeń, opowiedzianej zwięzłym, acz pięknym językiem szwedzkiej mistrzyni słowa - Selmy Lagerlof.

Już sam początek lektury zapowiada się intrygująco.

Przenosimy się w czasie, do XVI wieku, gdzieś na dalekie, skute lodem wyspy nordyckiego archipelagu.

Kiedy pewnego wieczoru obwoźny sprzedawca ryb - Torarin, przybywa na plebanię w Solberdze, pastor Arne spożywa kolację w gronie rodziny i służby. Podczas posiłku, żona pastora, leciwa staruszka wydaje się przestraszona i niespokojna słysząc w oddali, jako jedyna osoba w gronie, dźwięki ostrzenia długich noży.

,,Ale wszyscy wierzyli staruszce, że słyszała coś przerażającego i zwiastującego nieszczęście. I czuli, jak krew ścina się im w żyłach. Nikt z siedzących przy stole nie włożył do ust ani kawałka jedzenia, oprócz samego pana Arnego”.

Przeczucia nie myliły żony pastora. Ta spokojna plebania wkrótce stanie się makabrycznym miejscem, a wydarzenia, które tutaj się rozegrają biorą swe źródło w niechlubnej przeszłości, kiedy duchowni luterańscy i katolickie klasztory walczyły ze sobą o wpływy i majątek.

Zrabowany skarb nie uczynił szczęśliwym jego posiadacza, lecz przyczynił się do serii burzliwych wydarzeń okupionych krwią, śmiercią i dramatyczną miłością skazaną od początku na niespełnienie.

W tej zaledwie 140-stronicowej powieści realizmu fantastycznego nie zabraknie wartkiej akcji, intryg, kradzieży, wątku miłosnego, a nawet scen z duchami. Ci, którzy odeszli gwałtownie i niespodziewanie, nie zaznają spokoju dopóty, dopóki żywi ich nie pomszczą.

Ale jak dokonać tak trudnego wyboru?, pomiędzy lojalnością do najbliższych, a własnym szczęściem. Czy pozwolić rozkwitać miłości do mordercy, dając mu szansę na odkupienie win, czy też pomścić śmierć drogiej siostry i skazać ukochanego?

Na podstawie prawdziwych wydarzeń, które rozegrały się dawno temu na pokrytej śniegiem północy, autorka stworzyła oryginalną baśnio-legendę dla dorosłych, w której klimat gotycko-kryminalno-łotrzykowskiej powieści ,,podbity” zostaje pięknem surowej, zimowej scenerii.

Tę powieść czyta się lekko, przede wszystkim ze względu na specyficzny język Selmy oraz umiejętność utrzymywania czytelnika w napięciu, które podsycane jest nastrojem grozy oraz wątku romantycznego.

Zakończenie powieści, tyleż zaskakujące, co i symboliczne, odwołujące się do ideałów, o których autorka lubiła pisać, stanowi dopełnienie tej przepięknej półbaśni dla dorosłych.

W jeden zimowy wieczór zanurzmy się więc w historię, która dostarczy nam niezapomnianych wrażeń, wielu przyjemności i relaksu.

  

Autorką recenzji jest p. Małgorzata Życińska.